Aklın sınırlarını zorluyor
Aşkın hesapsız hükmü
Sorgusuz sualsiz gözaltı
Bir duvardan öbürüne
Kaç öpüştür bir hücre
Vuslatın ihtimali bile yok
Gözlerinin suskunluğunda
Hangi aymaz aklın eseri
Kaç geceye fısıldar
Saçlarının karası
Umutla aydınlanan şafakta
Taş duvardan katı yürek
Birer birer sökülüyor
Yarına inancımı eksilterek
Eşitlik, özgürlük, adalet
diye diye
Kör edecek hasretimi
Güneş doğarken
İnsafına sığınıyorum
Yeter gözaltı tutsaklığım
Erkan Nazlı
