Ve bitiyor bu yıl,
insanların , insanlığını unuttuğu, savaştığı , öldürdüğü, hem sadece asker değil çocukları ve masumları da, barışın aslında ne olduğunu unuttuk, mutluluğunda insan sevgisini de unuttuk, yok olmayı seçti bir çok insan ama biz yok olamadık.
hapislerde çürüttük aydınları,
sokaklarda patlattık masum insanları,
tam da konser vaktiydi vurduğumuzda hamile kadınları.
evlerinde yatak odalarında yok ettik aileleri.
barış çağrılarında katlettik insanları
ve en kötüsünü de yaptık ,sahillere vurdu denizlerde öldürdüğümüz çocukların cesetleri.
geleceğimizi yok ederken aslında oturduk tartıştık kim haklı kim haksız.
bölündük ortamızdan bağıra bağıra acımızı farketmeden…
gelişmişlikten bahsederken , bahsederken medeniyetten orman kanunları geliverdi birden …
yaşayabilecekken umutla sevgiyle dostça ve birlikte kimseyi yok etmeden…
Irak’ta demokrasi oldu ,
Suriye’de mezhep,
ikisinde birden din,
Türkiye’de ırk oldu,
yine Türkiye’de din,
Afganistan’da refah,
Mısır’da barış,
Nijerya’da yine din,
Filistin’de refah,
Fransa’da yine din,
aslında olan aynı şeydi….
ölüm… ölüm… ölüm…
şairin dediği gibi,
yani benim güzel annem
al acaşafağında ülkemin
yıldız uçurmak varken
oturup yıldızlar içinde
kendi buruk kanımı içtim
ve bütün bunları o biz yaptık
evet biz…
insanlığını unutmuş insanlar…
bize dokunmayan bin yaşasın diyenler
bizden olmayanlar öldüğünde gülüp geçen
ama kendinden olduğunda isyan edenler
aslında ölenin de gidenin de yok olanında insan olduğunu, gelecek olduğunu unutanlar.
silkinip kendine gelme vakti gelmedi mi daha ölenlerin , yok olanların insan olduğunu anlamanın vakti gelmedi mi:
Irak’ta , Suriye’de, Nijerya’da , Filistin’de, Fransa’da, Diyarbakır’da , Ankara’da , Dağda , Şehirde, insan olduğunu anlamanın gelmedi mi zamanı.
umut ekmeğiyse fakirin ,
biz insanlık fakirlerine bir dilim ekmek bulma zamanı gelmedi mi gelmedi mi zamanı , Barışın , sevginin, belki gelmiştir aslında…..
bir baktığımızda arkamıza teker teker ölen biziz , yok olan, topraklaşan, geçmiş tarihten , gelecek tarihe ders vakti gelmiştir belki de
umudunu yitirmekte olan ben,
yine de son bir umutla
pandoranın kutusunda insanlık için kalan kırıntıyla ölümlerin bittiği, barışın geldiği, kardeşliğin yüceleştiği, sevginin insanlığın tümü için var olduğu yeni bir dünya…..
yeni bir tarih diliyorum…
gelin insanlık için yazalım…
neden şimdi olmasın…
Çetin Zor