Çürük rahmin çürümüş bebeği,
Ciğerlerinde yaşam hasretiyle
Açar o namütenahi gözlerini
Dişsiz Ağzı, tırnaksız elleri
Kazımaya çalışır kendini.
Sancı karnına kül gibi dağılıyor
Zamansız, mekansız.
Kargaların canhıraş çığlıkları
Kulaklarında absürtleşiyor.
Nergis yaprakları kururken,
Ağzından ekşimiş süt kokusu yayılıyor.
Korkmuş, üşümüş ve inançsız
Şefkat sıcaklığını hissettirecek bir tanrı arıyor.
Gecenin koynunda bükülmüş.
Ne bir düş ne de bir kabus.
Tek isteği
Uyku.
Yüzünden akar tuzlu damlalar
Yedi kat aşağı
Çürük toprağa, çürümüş bedene.
Elif Hayat Zor
