OKUMUYORUZ
Dedik ya okumuyoruz diye.
Üstüne üslük hep beraber balık hafızalı bir halkız da…….
Sonuç , çabuk unutuyoruz.
Herşeyi , yapılanı , yapılmayanı , söylenenleri hemen unutuveriyoruz.
Üstüne bunu da artık bilmeyen yok. Unutturmak istediğin bir şey mi var. Yap yeni bir gündem herkes onu konuşsun , dünü unutuversin.
Yok mu yeni bir şey yarat, akşam düşün sabah yap. Önemli değil yeriz nasıl olsa.
Hata mı yaptın sorun yok , başka bir hata yap herkes onu konuşurken bir öncekini unutsun. Hatta bir sonraki gün yenisi gelsin , ilk yaptığın hatayı başkası yaptı desen bile sonra, yeriz biz. Nasıl olsa unutuyoruz.
Öyle bir ülke olduk ki ….
Asıl erki elinde tutanlar sürekli hata yapıyor ama hep başkası hatalı.
Yıllar önce başladı aslında bu devam da ediyor. Ne zaman mı? Ta 36 sene evvel …..
Tabi bizler okumadığımız için bilemeyiz bir çoğumuz o zaman yoktuk , bir çoğumuz çocuk , erişkin olanlarımızdan kalanlar ya çok yaşlı ya da çok yorgun. Sonuç unuttuk tabi. Hiç mi suçumuz yok. Elbette var. Sustuk. Sustuk ki unuttuğumuz belli olmasın diye.
Alzheimer hastalığını bilir misiniz ?
Unutmaya başlarsınız. Beyniniz yavaş yavaş siler içindekileri. Kötü hatıralar gider önce , sonra iyileri de. Mutlu anılar , güzel günler. Yavaş yavaş çocuklarınızın ismini , hatta çocuklarınızı unutursunuz. Sonra kendinizi. Yemek yemeyi mesela. Bir zaman sonra hareket etmeyi de. Aslında fiziksel hiç bir eksiğiniz yokken hareket edemezsiniz. Beyniniz komut vermeyi unutmuştur çünkü. Nefes almayı unutana dek sürer bu. Ölürsünüz anlayamadan. Yok olursunuz.
Toplumsal hafıza kaybı da budur aslında tam olarak. Unuttuğun kadar yozlaşır. Yozlaştığın kadar yoksundur.
UNUTMA , UNUTURSAN YOK OLURSUN.
Çetin Zor
